Interview met Louis (76) en Kyandra Faut (20), het unieke trainersduo bij onze U9

In Genk weten ze wat voetbal is — en dat talent door de generaties heen kan stromen. Louis Faut, een doorgewinterde trainer met decennia ervaring, en zijn kleindochter Kyandra vormen samen een opmerkelijk duo langs de lijn. Zij noemt hem “Nonno”, de rest noemt hem af en toe “Louis van Gaal”. Tijd voor een dubbelgesprek vol passie, techniek en een flinke portie familiegevoel.

Louis, jij hebt al een halve eeuw voetbalervaring. Hoe ben je bij onze U9 terechtgekomen?

Louis: Kris (Vangelooven) had me eind vorig seizoen gecontacteerd om de U9 te trainen. En ik dacht: waarom niet? Ik train graag met jeugd, ik wil die altijd beter maken. Als ik zie dat ze progressie maken en het spel beginnen te snappen — dat is voor mij het mooiste.

En Kyandra, hoe ben jij in het trainersvak gerold?

Kyandra: Eigenlijk begon het in de Soccer Arena, als kamptrainer gedurende de vakantieperiodes. Van daaruit ben ik stap voor stap techniektrainingen beginnen geven. En nu dus samen met Nonno op het veld — iets wat ik nooit had verwacht, maar stiekem wel geweldig vind.

Louis, jij hebt een stevige voetbalcarrière achter de rug. Vertel eens kort je parcours.

Louis: (lacht) Kort zal moeilijk zijn. Ik heb gespeeld bij Winterslag, op het middenveld. Daarna was ik hoofdtrainer bij clubs als Cobox, Turkse Rangers, Wiemesmeer… veertien jaar jeugdcoördinator bij Bregel, nog bij Patro gewerkt, en later in de Soccer Arena en Calcio Genk. En nu dus weer tussen de jonge gasten bij de U9 — dat houdt me jong.

Kyandra, jouw pad is ook niet min.

Kyandra: Ik speelde bij Bokrijk, Calcio Genk, Bregel — vijf jaar in de nationale jeugdreeksen. Daarna nog bij OHL en een korte passage in de topsportschool. Nu doe ik afstandsonderwijs, sport- en revalidatietherapie. En in mijn vrije tijd… ja, voetbaltraining geven dus. (lacht)

Hoe is het om als grootvader en kleindochter samen te coachen?
Louis: Dat gaat goed! Ze heeft een goed technisch inzicht en weet hoe ze met de jongens moet omgaan. Ze legt dingen helder uit, en ze kan echt haar kennis overbrengen.

Kyandra: Dank je, Nonno! (lacht) Maar eerlijk: hij is een harde trainer. Ze noemen hem soms ‘Louis van Gaal’. Je kan niet te ver gaan bij hem, maar je kan wél altijd met hem praten. Hij is ambitieus, behandelt iedereen gelijk, en wil gewoon dat elke speler beter wordt.

Wat is jullie doel met deze ploeg?
Louis: Er is veel werk aan de winkel, maar mijn doel is duidelijk: zoveel mogelijk spelers klaarstomen voor IP-niveau.

Kyandra: Als ik ze aan de volgende trainer kan geven en ze snappen hoe het spel in elkaar zit, dan heb ik mijn werk goed gedaan. Een mooie assist is voor mij evenveel waard als een goal. En dat moeten ze ook leren begrijpen.

En buiten het veld, wat doen jullie zoal?

Louis: (glimlacht) Ik ben gepensioneerd. Vroeger werkte ik ondergronds in de mijn en bij Olaerts op Termien. Ik viste ook zeer graag, maar daar heb ik geen tijd meer voor — de kleinkinderen en het voetbal nemen alles over. Zolang ik gemotiveerd ben, blijf ik gewoon doorgaan.

Kyandra: Bij mij draait het nu vooral om voetbal. Die ene vrije avond? Dan chill ik gewoon, niks doen. Of werken in de Spar. (lacht)

Tot slot: wat maakt jullie samenwerking zo speciaal?

Kyandra: We vullen elkaar perfect aan. Nonno heeft de ervaring, ik breng de frisse energie.

Louis: En ik leer nog elke week bij van haar — al zou ik dat nooit te luid zeggen. (knipoogt)