Wie Herman ziet rondlopen op Termien, vraagt zich weleens af of hij hier een sleutel heeft. De man werkt voltijds, traint U10 IP én U17 IP en heeft drie voetballende kids rondlopen in evenveel verschillende categorieën…Enkel op maandag lijkt hij even te durven ademen. Tijd dus voor een kort, stevig dubbelgesprek… met zichzelf!
Wie ben je eigenlijk, Herman?
Herman: Ik ben ondertussen 44 jaar, Genkenaar, en volgens mijn GPS woon ik op zeven minuten van de club in Camerlo. Al voelt het soms alsof ik hier op de club woon (lacht).
Welke ploegen train jij?
Herman: Ik sta aan het roer bij de U10 IP én de U17 IP. Bij de U10 trainen we soms samen met de andere groepen. Maar verder werk ik volledig zelfstandig! Bij de U17 IP sta ik er ook quasi alleen voor. Maar in principe ben ik altijd paraat hoor. Enkel in het geval van zware ziekte, zou ik moeten passen.
Jij hebt een hele sportieve familie rondlopen, toch?
Herman: Ja inderdaad. Mirthe speelt bij de U10, Jonathan bij U17 en Mathias is keeper bij de A-ploeg van Termien. Het is dus op zijn zachtst gezegd gezellig druk. Ik ben bijna elke dag trainer, enkel op maandag heb ik vrij. Mijn vrouw, Miranda, is mijn vaste steun en reddingsboei. Zij zorgt er samen voor dat ik al mijn tijd in de club kan steken.
Hoe ben je eigenlijk bij Termien terechtgekomen?
Herman: Wel, Jonathan kwam van As VV naar hier. En Mathias is dan daarna bij de U10 begonnen met keepen toen hij nog piepjong was. Ikzelf heb dan op een gegeven moment eens enkele trainingen overgenomen en zo ben ik dan daarna nog enkele ploegen uit de middenbouw gaan trainen. Toen Mirthe startte bij de U6 ben ik haar elk jaar gevolgd tot en met nu bij de U10. Eigenlijk heb ik alle onder- en middenbouw ploegen al wel eens een keer getraind! Alleen de U13 nog niet (lacht). Ondertussen ben ik toch al mooi zeven jaar bezig bij Termien.
Hoe zit dat met je eigen voetbalverleden?
Herman: Ik heb mijn jeugd bij Racing Genk gedaan, dan naar Bregel, bij Turkse Rangers, en als toppunt bij Veldwezelt (toen nog 4de nationale) gespeeld. Daarna ben ik vijftien jaar bij SK Rooierheide (nu gefuseerd met Diepenbeek) actief geweest. Altijd als een verdedigende middenvelder. Hard werken, weinig poespas!
Hoe omschrijf je jezelf als trainer?
Herman: Streng maar rechtvaardig past wel bij mij. Dankzij de trainersschool (diploma UEFA B) heb ik ook veel geleerd over hoe je op een constructieve doch kordate manier met kinderen moet omgaan. Volgens Miranda ben ik altijd wel wat strenger voor mijn eigen kinderen als voor de rest. (Geen commentaar)
Mirthe zelf is daar alvast deels mee akkoord: “Ik vind papa een heel goede trainer maar niet te streng eigenlijk!”
Waarom coach je deze groepen zo graag?
Herman: Wel Mirthe speelt natuurlijk bij de U10, dat maakt de organisatie simpel voor mij. Ik vind het fijn om ze allemaal te zien groeien. We werken tijdens de trainingen dan ook elke 6 weken met nieuwe klemtonen in het spel. Bijvoorbeeld: wat te doen in balbezit of als je balverlies lijdt.
Bij de U17 daar leg ik de lat graag hoger. Perfectie nastreven telt bij die mannen veel meer. Het zijn bijna volwassen voetballers, dus daar moet ik sowieso wat strenger zijn.
Wat is je grote wens voor dit seizoen?
Herman: Voor mijn U10 toppers zou ik gewoon graag willen dat iedereen duidelijk progressie boekt. Positief blijven coachen is voor hen zeer belangrijk!
Bij de U17 is het vooral een kwestie om na een moeilijke start met veel blessures, nu te bouwen aan stabiliteit. Ik wil vooral een fitte kern na nieuwjaar om ook sportief stappen vooruit te kunnen zetten. Maar met deze getalenteerde groep, twijfel ik daar niet aan. (knipoogt)
En wat doe je nog naast voetbal?
Herman: lacht Naast voetbal? Als ik al eens vrije tijd heb: Dan kan ik echt genieten van een lekker etentje of shoppen met mijn vrouw. Maar verder…voetbal is mijn pauze én mijn werk!
Quote van de trainer: “Hard werken, weinig poespas.”